Gdy rozpoczynałam studia logopedyczne wiedziałam, że aby być naprawdę dobrym specjalistą trzeba się poświęcić się jednej wąskiej dziedzinie. Dlaczego? Logopedia, to ogromny ocean wiedzy, którego nie da się w całości zgłębić na takim zaawansowanym poziomie, na jakim bym chciała. Długo i intensywnie szukałam swojej drogi odbywając wiele wolontariatów, szkoleń z różnych zakresów i śledząc poczynania najlepszych specjalistów w Polsce.

W trakcie rozmyślań i studiów podjęłam się dodatkowej edukacji z zakresu protetyki słuchu, wiedząc już podświadomie, że uda mi się wszystko połączyć w jedną całość. Wybrałam. Wybrałam jąkanie. Były to trudne doświadczenia, wiele emocji rodziców i dzieci, minimalne sukcesy przy maksymalnej pracy. Nie było gotowych rozwiązań. Nie było skutecznych metod. Mimo początkowych sukcesów, nie czułam tego. Uwielbiałam pracę pełną radości, z bardzo małymi dziećmi, dlatego przeanalizowałam ponownie swoje umiejętności. Postanowiłam wybrać ponownie.

Jednocześnie zakochałam się w maleńkiej pacjentce, która właśnie dostała procesor dźwięku, a ja wspomagałam jej terapię w środowisku domowym. To było TO! Radość, dzieci już od urodzenia, skuteczna, intensywna, ale PIĘKNA terapia! Pierwsze słowa, pierwsze zdania, pierwsze kroki, pierwsze NIE CHCE, pierwsze JA SAM, pierwsze wierszyki w przedszkolu i pierwsze zajęcia w szkole. W tym chciałam uczestniczyć wspólnie z moimi pacjentami.

Wybrałam. Wybór dotyczył zarówno studiów podyplomowych, dziesiątek szkoleń z zakresu surdologopedii oraz pracy w centrum medycznym, w którym mogłam poświęcić się pracy z dziećmi z wadami słuchu. Wybrałam, a na podstawie doświadczeń udało mi się stworzyć formułę ER 3, która jest jednocześnie prosta i uniwersalna, ale także najskuteczniejsza jaką tylko można sobie wyobrazić, bo to RODZIC zabiera ją ze sobą w sercu do swojego domu i przekazuje dziecku każdego dnia i w każdej chwili jaką z nim spędza.